ตั้งใจ เต็มใจ พอใจ

เช้าวันหนึ่ง สวยเสมอเดินมาพบเห็นชายคนหนึ่งกำลังยื่นดูหมู่ดอกไม้ที่กำลังบานอยู่อย่างสงบ จึงเข้าไปทักทาย
"พี่ชายสง่า กำลังทำอะไรอยู่"
ชายสง่าตอบกลับมาแบบไม่ได้หันหน้ามายังคนทักทายเลยว่า
"กำลังดูผึ้งเก็บเกษรดอกไม้นี้อยู่"
สวยเสมอขยับเดินเข้าใกล้ชายหนุ่มแล้วกล่าว
"ก็ไม่เห็นแปลกเลยนิพี่"
คราวนี้ชายสง่าหันมาตอบกับสาวน้อยด้วยใบหน้าที่เปี่ยมไปด้วยความอิ่มอกอิ่มใจว่า
"ผึ้งบินเก็บเกษรดอกไม้ที่มีความหวานนั้นไม่แปลกหรอก สวยเสมอ แต่ที่เธออาจยังไม่เห็นก็คือตัวพี่นี่แหละ" สวยเสมอขมวดคิ้วแล้วถามต่อ
"ยังไง? เข้าไม่ถึงใจ?"
อ้าวแอบกวนแล้วไม่เนี่ย แต่ชายสง่าเพียงยิ้มนิดแล้วตอบว่า
"พี่เห็นผึ้งบินว่อนตอมดอกไม้บริเวณนี้อยู่ จึงเดินเข้ามาดูใกล้ๆ แล้วพี่ก็ได้อะไรบางอย่าง"
สวยเสมอไม่ขัดจังหวะ ชายสง่าจึงกล่าวต่อ
"พี่ตั้งใจตามมาดูผึ้งทำงาน เมื่อมายืนอยู่ใกล้ๆฝูงผึ้งพี่ก็ไม่ได้กลัวว่ามันจะหันมาต่อยพี่เลย เพราะตั้งใจบินมาเก็บน้ำหวานจากเกษรดอกไม้เท่านั้น เสร็จแล้วก็จะบินกลับรังเพื่อเอาน้ำหวานไปเก็บไว้ เว้นเสียแต่ว่าเราจะไปทำอันตรายกับผึ้งเหล่านั้นเข้าเท่านั้น พวกมันจึงจะหันมาต่อยตีเอากับเรา นั้นก็ส่วนหนึ่ง แต่สำคัญคือเหตุการณ์นี้ทำให้พี่ได้เข้าใจในคำสอนของหลวงปู่ที่ท่านสอนพี่เมื่อวานว่า...
จะทำงานการอะไรทุกอย่างให้...ตั้งใจ...เต็มใจ...แล้วพอใจ...
พี่ตั้งใจมาดูผึ้งทำงาน พี่เต็มใจเข้ามาดูผึ้งทำงานใกล้ๆโดยไม่หวั่นภัยใดๆ พี่เห็นความขยัน การร่วมใจกันทำงานของผึ้งแล้วพี่ก็รู้สึกอิ่มใจพอใจ พี่จึงได้เข้าใจ...เดี๋ยวพี่จะกลับไปอาบน้ำแล้ววางแผนที่จะทำงานในวันนี้ให้รอบคอบ จะทำด้วยความเต็มใจและมีสติกับตัวรู้อยู่กับงาน แล้วพึ่งพอใจในการทำงาน ในผลงานและตัวพี่เอง...กลับกันเถอะสาวน้อย"
สวยเสมอทำหน้างงนิดๆ ยิ้มน้อยๆให้กับพี่ชายแล้วเดินตามไป

ตั้งอกตั้งใจ...เต็มอกเต็มใจ...พออกพอใจ...ในงานที่ทำ
คิดให้ดีก่อนทำ ทำให้ดีอย่างมีสติ และมีปิติยินดีในสิ่งที่ได้ทำ